Als kind was ik (Michel Peeters) altijd lichamelijk erg actief en maakte de eerste kennismaking met de vechtsport.
Ik woonde in een klein dorp en had de mogelijkheid om judo te gaan volgen.
Judo betekent de zachte weg. Ik heb er niet veel van gemerkt. Elke keer als ik terug kwam van de les had ik hoofdpijn. De hoofdpijn ontstond door het veel op de grond geworpen worden met de technieken die gebruikt werden bij de judo.
Op de een of andere manier veroorzaakte dat altijd hoofdpijn.
Dat maakt het heel lastig voor mij om Judo te blijven beoefenen.
In mijn kindertijd en jeugdtijd beoefende veel sporten zoals wielrennen, zwemmen en surfen.
Surfen heeft altijd bijzondere aandacht getrokken. Ik denk dat door het surfen de interesse voor de taichi later is begonnen.
Om te kunnen gaan surfen had ik geld nodig en als jonge van dertien jaar is dat lastig. Mijn ouders leerden mij dat als ik geld nodig had dat ik dan ook daar voor moest zorgen want dit geld niet zomaar beschikbaar gesteld, dus ging ik op zoek naar een baantje en belandde bij een boer die groente verbouwde.
Het vinden van een baantje bij die boer een van de beste dingen is wat mij is overkomen in mijn leven. Ik had daar de mogelijkheid om natuurlijk geld te verdienen, maar ook het optimaal leren gebruiken van mijn lichaam. Ik ging hier al op zoek hoe met zo minimaal mogelijke inspanning een maximaal effect kon worden bereikt. Ik genoot altijd met volle teugen, ik bemerkte dat mijn intentie heel belangrijk zijn.
De boer was niet alleen vanwege het werk erg interessant maar was ook als persoon erg boeiend. Dit bleek een man te zijn met een filosofische inslag en een grote kijk op hoe mensen zijn. We filosofeerde vaak over het leven als we samen aan het werken waren.
Het viel altijd op in vergelijking met anderen leeftijdsgenoten die soms op de boerderij werkten, dat mijn uithoudingsvermogen uitermate goed was. Dit feit heeft mij lang bezig gehouden. Hoe kan het zijn dat mijn uithoudingsvermogen zo verschillend is ten opzichte van die anderen. Natuurlijk heeft iedereen een ander lichaam. Maar ik ontdekte veel meer.
Hoe gebruik ik mijn lichaam? Deze vraag is steeds een focus geweest als ik aan het werk was bij de boer, maar deze vraag kwam in mijn dagelijks leven en het beoefenen van sporten steeds vaker.
Door het werken bij de boer kon ik met het geld wat ik verdiende alles kopen wat ik nodig had om te gaan windsurfen. Ik leerde het snel en had een gevoel voor de wind die via het zeil mijn armen bereikten. Ik ontwikkelde en gevoel van alleen maar een doorgeefluik te worden van de energie van de wind in het zeil door te geven aan de plank, wat vervolgens de snelheid bepaalde van mijn surfen. Door het ontwikkelen verbeterde de kwaliteit en snelheid enorm. Door deze gevoelsontwikkeling verbeterde het uithoudingsvermogen zich sterk. Ook hier was een duidelijk verschil ten opzichte van de anderen merkbaar. In de volgende jaren is dat bewijs ook vaak geleverd want ik won zo ongeveer elke windsurfwedstrijd waar ik aan deelnam. Dit ging ook niet onopgemerkt. Een sponsor meldde zich bij mij en dat maakte het financieel veel gemakkelijker om nog beter materialen te kunnen kopen ten bate van het windsurfen.
Op mijn zeventiende ben ik met de opleiding als psychiatrisch verpleegkundige begonnen. De interesse voor de innerlijke mens was al bij de boer gewekt, en was al aardig besmet met de interesse van de werking van de mens, en dan zowel het lichamelijke als het geestelijke deel.
In de opleiding gaf een arts les die veel interesse had in de oosterse cultuur, acupunctuur, Chinese geneeskunde en taichi. Mijn mond is open gevallen toen die arts vertelde over taichi. Wacht eens even, maar daar heb ik meer weet van. Ik heb meer weet van al die principes die hij uitlegde over de taichi.
Het verhaal over de taichi was overweldigend voor mij. Mijn zoektocht en verworven kennis bestond dus al, had een naam en was mogelijk om dit verder te bestuderen. Deze informatie heeft diepe indruk gegeven. Mijn doel stond dus helemaal vast. Ik ga taichi doen. Het heeft toen nog een tijd geduurd voor ik een goed adres had gevonden om taichi te gaan doen. Ik startte eerst met de Yang stijl korte vorm. Ik was mij helemaal niet bewust dat er meerdere stijlen bestonden. Hier had ik weer de mogelijkheid om bewegingen zowel lichamelijk als geestelijk verder te gaan doorgronden.
Na verloop van jaren werd ik assistent leraar omdat ik zo ongeveer alles had geleerd bij deze leraar en een nieuwe uitdaging zocht. Deze uitdaging werd alleen maar tijdelijk bevredigd.
Op een dag stond er een advertentie in de krant dat Shifu (meester) Ma Jiang Bao kleinzoon van de ontwerper van de Wu stijl Taichichuan les ging geven bij mij in de buurt. Vanaf die tijd ben ik een verslaafde aanhanger geworden van Shifu Ma Jiang Bao.
Jarenlang heb ik les gekregen van de meester zelf en heb van hem alle onderdelen (zie lesopbouw) geleerd.
Tevens heb ik jaren les gevolgd in Düsseldorf, les gegeven in verschillende landen en continenten. Een groot netwerk van leraren binnen en buiten Europa.
Naar diploma’s en certificaten